۱۳۹۶ آبان ۱۶, سه‌شنبه

مالچ‌های زیستی خیانتی به محیط زیست

پروفسور پرویز کردوانی، پدر علم کویرشناسی ایران با اشاره به روش‌های جلوگیری از توفان‌های ریزگرد با اشاره به روش‌های تثبیت شن و ماسه، گفت: پیشنهاد من پاشش مالچ شنی- ماسه‌ای است. به این ترتیب که در تانکرها مخلوطی از آب (50 درصد)، رس (35 درصد ) و ماسه (15 درصد) ترکیب و بتن شنی ماسه‌ای تولید و در کانون‌های شن و ماسه پاشیده شود.
کردوانی به بیان بهترین روش برای تثبیت ریزگرد پرداخت و یادآور شد: براساس اعلام سازمان ملل برای تثبیت ریزگرد باید ماده اولیه آن در محل وجود داشته باشد، ارزان باشد، فاقد آلودگی‌های زیست‌محیطی و یک بار برای همیشه باشد.
وی مالچ‌های زیستی را خیانتی به محیط زیست دانست
و گفت: چند طرح زیستی در زمینه تولید مالچ‌های زیستی پلیمری از سوی شرکت‌های دانش‌بنیان اجرایی شده که برخی از آنها به مدت 6 ماه دوام دارند و از سوی دیگر این مالچ‌ها حاوی کلروکلسیم است که این ماده رطوبت هوا را می‌گیرد، از این رو منجر به خشک شدن گیاه می‌شود؛ ضمن آنکه عمر مفید آن تا زمانی است که باران نبارد.
کردوانی، مالچ‌های نفتی را دارای معایب متعددی دانست و اظهار کرد: پاشش مالچ نفتی خیانت به محیط زیست است به دلایلی چون:
یک ماده نفتی است
برای تولید مالچ ابتدا نفت باید به قیر تبدیل شود که در این صورت نیاز به احداث کارخانه داریم
قیر سفت است که برای شل کردن آن در کارخانه از طریق ترکیب 50 درصد آب، 48 درصد قیر و 2 درصد ماده ممزوج کننده این مشکل رفع می‌شود
نیاز به ماشین‌های مخصوص برای مالچ پاشی است
بعد از پاشش به نظر می‌رسد که سراسر منطقه سوخته است
انتشار بوی نفت سوخته که برای سلامت مضر است
ضریب حرارتی را افزایش می‌دهد که باعث از بین رفتن حشرات و گیاهانی نظیر «دم گاوی» منطقه می‌شود
این ماده حاوی فلزات سنگین مانند سرب است
در صورتی که یکسان پاشیده نشود، در مناطق دارای تپه‌های ماسه‌ای موجب سیلاب می‌شود و این اتفاقی است که در آران و بیدگل رخ داده بود
بعد از پاشش نباید بر روی آن راه رفت
پس از 3 سال اثر آن از بین می‌رود.